همه چیز درباره کلوئید کیست

مغز یکی از حساس ترین و البته پیچیده ترین اعضای بدن انسان می باشد که سلامت آن اهمیت بسیار بالایی دارد زیرا در صورتی که فرد به بیماری های مغز و اعصاب دچار شود، سایر اعضای بدن او نیز با اختلال در عملکرد رو به رو می شوند. به همین دلیل پیشگیری از بیماری های مغزی و درمان آن ها از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. یکی از مشکلات مغزی، وجود کیست هایی در مغز است که باعث بروز مشکلاتی در مغز می شود. کلویید کیست یکی از این انواع کیست ها است که در این مقاله سعی داریم به بررسی بیشتر این مشکل مغزی بپردازیم. با ما همراه باشید.

کلویید کیست ها در واقع نئوپلاسماها (تومورهای) نادر مادرزادی و درون جمجمه ای هستند که معمولاً در بطن سوم مغز رخ می دهند. کلویید کیست ها ناهنجاری های مادرزادی آندودرم (درون پوستی) می باشند.

تومور کلویید کیست ماهیت خوش خیم دارد اما اگر به موقع درمان نشود بسیار خطرناک است زیرا این کیست با تجمع آب در مغز باعث بروز هیدروسفالی می شود. هیدروسفالی مشکلی است که در آن مایع مغزی نخاعی که در شبکه کورویید تولید می شود در بطن ها و حفره های مغزی بیش از اندازه انباشته می شود و باعث افزایش غیر عادی حجم این بطن ها و حفره ها می شود. افزایش حجم غیر عادی بطن ها و حفره های مغز موجب می شود که مایع مغزی نخاعی نتواند به درستی توزیع پیدا کند و تشکیل شود و در نتیجه فشار درون جمجه بیشتر می شود و در نهایت باعث بروز آسیب های مغزی و گاهی مرگ می شود.

در نتیجه اگر جراحی تومور کلویید کیست به موقع انجام نشود، می تواند بسیار خطرناک و کشنده باشد.

قطر این کیست معمولاً بین 1 تا 2 سانتی متر است، البته مواردی نیز گزارش شده است که کیست بیش از 3 سانتی متر داشته اند. ساختار این کیست از یک پوشش فیبردار خارجی تشکیل شده است که بر روی یک بافت پوششی داخلی (اپیتلیوم) قرار دارد. اپیتلیوم یک لایه واحد از سلول های تولید کننده مایع یا مژکدار است. کیست های کلوییدی حاوی مواد آبی و ژل مانند هستند.

کلویید کیست ها معمولاً به آرامی رشد می کنند و علائم اولیه آن بین 20 تا 50 سالگی بروز می کند، البته این مشکل در مواردی در بیماران کم سن و سال تر نیز مشاهده شده است.

به دلایلی که به طور کامل شناخته نشده است، زمانی که مایع در لایه های سلول های شبکه کلوئید به دام می افتد، کیست کلوئید می تواند تشکیل شود. ممکن است یک یا چند کیست وجود داشته باشد.

بیشتر انواع آسیب های پوستی می توانند در ایجاد اسکار کلوئید نقش داشته باشند. این شامل :

• جای جوش
• می سوزد
• جای زخم آبله مرغان
• سوراخ کردن گوش
• خراش
• محل های برش جراحی
• سایت های واکسیناسیون

1. اختلال شناختی که شامل اختلال در شناخت افراد، مکان ها و زمان می باشد.

2.      اختلال در حافظه

3.      اختلال تعقل و تفکر که فرد نمی تواند در مورد مسائل مختلف تعقل کند

4.      اختلال عاطفی و کم حسی

کیست های کلویید به تدریج رشد می کنند و وقتی بزرگ می شوند، جریان نرمال مایع مغزی نخاعی را که از طریق فورامینو مونرو حرکت می کند مسدود می کند. فورامینو مونرو شبکه های باریکی هستند که مایع مغزی نخاعی از طریق آن ها از دو بطن کناری به بطن سوم جریان پیدا می کند. این مسدود شدیگی موجب افزایش فشار در سر می شود و مشکلات زیر را به همراه دارد:

• بروز سردرد
• اختلالات بینایی
• دوبینی
• مشکلات حافظه و تمرکز
• در برخی موارد حادتر از بین رفتن هوشیاری و گاهی به کما رفتن

در صورتی که دچار هر یک از مشکلات بالا شدید، حتماً در اسرع وقت به پزشک متخصص مغز و اعصاب مراجعه نمایید تا مشکل در اسرع وقت حل شود. به طور کلی، کلویید کیست ها تومورهای خوش خیمی هستند که اگر در زمان مناسب درمان شوند، عمل جراحی می تواند به درمان مشکل کمک کند.

درمان کلوئید ممکن است دشوار باشد و همیشه موثر نباشد. به همین دلیل، مهم است که سعی کنید از آسیب های پوستی که می تواند منجر به اسکار کلوئید شود، جلوگیری کنید. استفاده از پدهای فشار یا پدهای ژل سیلیکونی پس از آسیب نیز ممکن است به جلوگیری از کلوئید کمک کند.

قرار گرفتن در معرض نور خورشید یا برنزه شدن ممکن است بافت اسکار را تغییر رنگ دهد و آن را کمی تیره تر از پوست اطراف شما کند. این می تواند کلوئید را بیشتر برجسته کند. برای جلوگیری از تغییر رنگ، زمانی که در معرض نور خورشید هستید، جای زخم را پوشیده نگه دارید. در مورد کرم ضد آفتاب و سایر روش هایی که می توانید از پوست خود محافظت کنید بیشتر بدانید.

درمان کلوئید ممکن است دشوار باشد. اسکار کلوئیدی نتیجه تلاش بدن برای ترمیم خود است. پس از برداشتن کلوئید، بافت اسکار ممکن است دوباره رشد کند و گاهی اوقات بزرگتر از قبل می شود. قبل از هر اقدام پزشکی، ابتدا باید سعی شود درمان های خانگی را امتحان کنید :

روغن های مرطوب کننده که به صورت آنلاین در دسترس هستند، می توانند به نرم نگه داشتن بافت کمک کنند. اینها ممکن است به کاهش اندازه اسکار بدون بدتر کردن آن کمک کنند. کلوئیدها به مرور زمان کوچک شده و صاف تر می شوند، حتی بدون درمان.

در ابتدا، پزشک احتمالاً درمان‌های کم‌ تهاجمی مانند پدهای سیلیکونی، پانسمان‌های فشاری یا تزریق را توصیه می‌کند، به‌خصوص اگر اسکار کلوئیدی نسبتاً جدید باشد. این درمان ها برای موثر بودن نیاز به استفاده مکرر و دقیق دارند و حداقل سه ماه طول می کشد تا اثر داشته باشند.