عمل آنوریسم مغزی
آنوریسم مغزی چیست؟آنوریسم مغزی چه علائم و نشانگانی دارد؟آنوریسم مغزی در اثر چه عواملی ایجاد می شود؟روشهای درمانی آنوریسم مغزی کدامند؟
اگر برای شما هم پرسش هایی در زمینه آنوریسم مغزی از این دست سوالاتی که در بالا ذکر شد وجود دارد توصیه می کنیم مقاله پیش رو را مطالعه کنید. در واقع در این مقاله علاوه بر پاسخ گویی پرسش های فوق بسیاری از نکات و موضوعات دیگری که در خصوص آنوریسم مغزی وجود دارد را مطرح خواهیم ساخت.
آنوریسم مغزی چیست؟
آنوریسم مغزی در حقیقت به بیماری ای اشاره دارد که در طی آن در یکی از شریان هایی که در مغز وجود دارد التهابی ایجاد می شود. این التهاب به شکل یک حباب در می آید. در مواقعی که این حباب اصطلاحا بترکد منجر به وقوع خونریزی های مغزی می گردد.
علائم و نشانه های آنوریسم مغزی کدامند؟
- سردرد هایی شدید و غیر عادی
- تشنج کردن
- کاهش میزان هوشیاری
- وقوع اختلالاتی در بخش حرکتی افراد
- استفراغ کردن
- در مواردی که این بیماری شدید باشد منجر به ایجاد شرایطی می شود که فرد به حالت اغماء می رود.
- خواب الودگی و بی حالی در افراد نیز از علائم این بیماری است.
- گرفتگی عضلات گردنی نیز از جمله علائمی است که گاها مشاهده می کنیم برخی از مبتلایان به این بیماری گزارش هایی را دارند.
*هرگاه فرد با یکی از این عارضه های غیر عادی مواجه شود در اولین اقدام تشخیصی باید تحت انجام سی تی اسکن قرار بگیرد تا نواحی داخلی مغزی و سر مورد بررسی پزشک قرار بگیرد.
آنوریسم مغزی در اثر چه عواملی ایجاد می شود؟
این پرسش تاکنون پاسخی قطعی و دقیق نداشته است. بدین معنا که پزشکان تاکنون نتوانسته اند علت دقیق و اصلی این بیماری را کشف کنند. اما مساله ای که وجود دارد این است که بین این بیماری و بسیاری از رفتار های پرخطر در زندگی رابطه مستقیمی وجود داشته است. یعنی که پزشکان مشاهده کرده اند کسانی که با این بیماری روبرو شده اند تا حد زیادی:
- سیگار مصرف می کردند؛ یعنی آمار مبتلایان به آنوریسم مغزی تعداد قابل توجهی از سیگاری ها تشکیل داده اند.
- در مواقعی که افراد در طی اتفاقات ناگهانی همچون تصادفات ضرباتی را به ناحیه مغزی تجربه کرده اند بیشتر در آستانه خطر آنوریسم مغزی هستند.
- ارثی و ژنتیکی؛ بدین معنا که این افراد در خانواده خود کسانی را داشته اند که تجربه این بیماری را داشته اند.
- فشار خون بالا نیز تا حد زیادی در بروز و ظهور این بیماری نقش داشته است.
- عفونت هایی که در بخش های مختلف بدنی بالاخص مغز مواجه شده اند منجر به ایجاد اختلالاتی در رگ های مغزی شده است.
در ادامه بی مناسبت نیست که نکته ای را در زمینه رفتارهای پیشگیرانه از این بیماری مطرح سازیم. زیرا که همواره از بسیاری از افراد این پرسش را می شنویم که چطور می توانند از بروز این بیماری در خود و نزدیکان شان جلوگیری کنند. برای پاسخ می توانیم بگوییم که تمامی عواملی که در بروز و ظهور این بیماری دخیل هستند را بشناسید و از انجام آن رفتار ها پرهیز کنید. مثلا یکی از توصیه های ما به افراد سیگاری این است ک سیگار را ترک کنید. یا افرادی که فشار خون زیادی دارند باید تمامی اقدامات لازم جهت کاهش میزان فشار خون را انجام دهند. در مواقعی که این بیماری در سابقه خانوادگی و فامیلی شما وجود دارد حتما باید مراقبت های ویژه تری را داشته باشید تا از بروز هر نوع مشکلی جلوگیری کنید.
روش های درمانی آنوریسم مغزی کدامند؟
جراحی مغز از روش هایی است که در این بیماری بکار گرفته می شود. اما جراحی مغزی به دو شیوه مختلف انجام می پذیرد:
جراحی مغز باز: در این روش جمجمه فرد بیمار باید باز شود وتمامی عروقی که مشکلات برایشان ایجاد شده است بسته شوند تا از خونریزی جلوگیری شود.
جراحی از نوع بسته: دراین روش برخلاف روش قبلی نیازی نیست که جمجمه کاملا باز شود. دراین روش صرفا با بکارگیری ترفند هایی به بخش عروق آسیب دیده دست پیدا می کنند در انتها عروق بسته می شوند.
*یکی از نکاتی که باید در نظر بگیرید این است که روش انجام درمان آنوریسم مغزی بسته به اینکه چه میزان به مغز آسیب رسیده است و نیز بسته به تشخیص پزشک تعیین می شود.
یک نکته مهم در زمینه درمان بیماری آنوریسم مغزی
یکی از مهم ترین نکاتی که باید در نظر داشته باشید این است که به محض اینکه بیماری آنوریسم مغزی در افراد تشخیص داده شود سریعا باید برای عمل آماده شوند. بدین معنا که این اتفاق بسیار خطرناک بوده و می تواند مشکلات و خطرات زیادی را به همراه داشته باشد. از همین رو جراحی مغز در اولین زمان ممکن باید انجام شود تا تمامی اختلالات ایجاد شده در عروق مغزی از بین برود.
در صورتی که اهمال کاری دراین زمینه انجام شود منجر به بروز سکته های مغزی و نیز مرگ می شود.
نتیجه گیری
در انتها امیدواریم که در خصوص میزان حساسیت این بیماری آگاه شده باشید و بدانید بیماری بسیار جدی و مشکل آفرینی خواهد بود در صورتی که درمان نشود.
بسیارند کسانی که علیرغم تجربه تمامی علائم بیماری آن علائم را جدی نگرفته اند و زمانی که این بیماری به وضعیت وخیمی رسیده است متوجه شدت حساسیت آن شده اند. در پاره ای موارد نیز رونددرمان نتوانسته به بهبود بیمار کمک کند زیرا که دیر تر از موعد مقرر به روند درمان پرداخته اند.
